+0 بگندیم
Lison ut-Tayr (II- qism)
Alisher Navoiy
LXXVII
Iskandarning elchilikka borg’oni hikoyati
«Bir kun Iskandar bu oyin ayladi,
Elchilikka o’zni ta’yin ayladi.
Aylyali Simurg’ni ul nomvar,
Ul kabutardekki bo’lgay nomabar.
Bordi ul kishvarg’akim borg’ay rasul,
Ayladi onda rasulona nuzul.
Dedi elga budur Iskandar so’zi,
Turfa bukim, erdi Iskandar o’zi.
Elchilardek so’z bayon aylar edi,
Uzi o’z hukmin ayon aylar edi.
El ne bilsunlarki, Iskandardur ul,
Yo’qki, qosid, hokimi kishvardur ul.
Yetkurub ahkomi noma’dudni,
Elga qosid ko’rguzub maqsudni.
Xalqning mingdin biri bilmay bu hol,
Qim nedur bu parda naqshida xayol.
Sen dog’i shahdin qilursen nukta go’sh,
Sog’inursen lek noqilni suro’sh».
Bildilar qushlar chu bu guftorni,
Akgladilar pardada asrorii.
Bori maqsudig’a ruxsat toptilar,
Komu matlubiga ulfat toptilar.
Oshno so’zlar bila ul peshvo,
Qildi ul begonalarni oshno.
Qildilar bori yana okdin savol,
K-ey hidoyat amrida sohib kamol.
Biz guruhebiz base zoru za’if,
Jism zoru jon nizoru tan nahif.
Ish azimu, yo’l yiroqu, xavf — ko’p,
Nechuk o’lg’oy azmimiz bu yo’lda jo’p.
آردینی اوخو/ Ardını oxu
قوشانی: رحمتلیک علی اکبر حداد
